عرق آویشن

عرق آویشن؛ پیوند لطیف طبیعت و شفا در گوشه‌ای از طبیعت، جایی که باد بوی سبزه‌ها را با نجوا به جان خاک می‌رساند، آویشن می‌روید؛ گیاهی که در سکوت کوه و آفتاب، جان می‌گیرد و آن‌گاه که گل‌های کوچک و معطرش در گرمای آفتاب می‌خشکند، روح خود را در قطره‌قطره‌ای از عرق می‌ریزد؛ و این‌گونه متولد می‌شود

عرق آویشن، اکسیر گرم و جان‌بخش روزگار ما. این عصاره‌ دل‌نواز، سالیان دراز است که مهمان خانه‌های طب سنتی بوده و در نسخه‌ی طبیبان، هم‌چون شعری برای تن و جان نوشته شده است.

خواص بی‌شمارش چون عاشقی وفادار، در هر درد و اندوهی، به یاری تن می‌شتابد.

عرق آویشن، التیام‌بخش سرفه‌های خشک و التهابات گلو است. آرامش را به معده‌های مضطرب می‌بخشد، سوء‌هاضمه را درمان می‌کند و نفخ را می‌زداید.

در برابر عفونت‌های روده‌ای و معده، سپری طبیعی است و حتی می‌تواند در مسیر پاکسازی کلیه‌ها از سنگ و رسوبات، یاری‌رسان باشد.

این عصاره گرم‌مزاج، به تسکین دردهای سیاتیک و نقرس کمک می‌کند و در شب‌های بی‌خوابی، نوازشی‌ست برای روحی خسته.

از خواص نهفته دیگر آن، می‌توان به تأثیر بر مشکلات تنفسی، کنترل شب‌ادراری در کودکان، تقویت بینایی، کاهش التهاب، و حتی بهبود جوش‌های پوستی اشاره کرد.

تیمول، ماده فعال آویشن، همچون نگهبانی وفادار باکتری‌ها، قارچ‌ها و التهاب‌ها را از تن می‌رانَد. و در دل همه‌ی این خواص، لطافتی عاشقانه نهفته است؛ چرا که عرق آویشن، با عطر گرم و جان‌نوازش، روح را نوازش می‌دهد، همان‌گونه که دست معشوقی مهربان بر پیشانی بیماری، امید را بیدار می‌کند.

پس اگر در روزگارت خستگی، بیماری یا بی‌قراری لانه کرده است، جرعه‌ای از عرق آویشن بنوش… و بگذار طبیعت، بی‌کلام و صمیمی، تو را در آغوش آرامش خود پنهان کند.